هفت کشور عضو پروتکل هستند، به این معنی که از مزایای جابجایی آزاد افراد، سرمایه و کالا در میان خود برخوردارند، در حالی که چهار کشور عضو وابسته هستند.
هشت عضو این سازمان واحد پولی مشترکی به نام دلار کارائیب شرقی دارند.
آشنایی با سازمان کشورهای شرق دریای کارائیب (OECS)
سازمان کشورهای شرق دریای کارائیب در 18 ژوئن 1981، زمانی که هفت عضو اصلی معاهده Basseterre را در پایتخت کشور سنت کیتس و نویس امضا کردند، تأسیس شد که این توافقنامه نام خود را نیز از آن گرفته است. در سال 2010، این معاهده برای ایجاد یک اتحادیه اقتصادی، حذف یا کاهش موانع تجاری و گمرکی و اجازه دادن به تردد آزادتر کالاها، افراد و سرمایه‌ها در میان کشورهای عضو بازنگری شد.
اعضای پروتکل سازمان کشورهای شرق دریای کارائیب (OECS) عبارتند از:
آنتیگوا و باربودا
کشور مشترک المنافع دومینیکا
گرانادا
مونتسرات
سنت کیتس و نویس
سنت لوسیا
سنت وینسنت و گرنادین ها
اعضای وابسته این سازمان عبارتند از:
جزایر ویرجین بریتانیا
آنگویلا
مارتینیک
گوادلوپ
سازمان کشورهای شرق دریای کارائیب در نقش یک اتحادیه اقتصادی، به شکل یک بازار واحد و اتحادیه گمرکی عمل می‌کند که در آن کالاها، افراد و سرمایه آزادانه جابه‌جا می‌شوند. این سازمان همچنین برای یکسان سازی سیاست‌های پولی و سیاست‌های مرتبط با مالیات و درآمد دولتی و همچنین هماهنگ‌سازی رویکرد آنها نسبت به تجارت، بهداشت، آموزش، محیط زیست، کشاورزی، گردشگری و انرژی تلاش می‌کند.
هشت عضو این سازمان از واحد پول واحد مشترکی به نام دلار کارائیب شرقی استفاده می‌کنند. آنگویلا، آنتیگوا و باربودا، مشترک المنافع دومینیکا، گرانادا، مونتسرات، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، و سنت وینسنت و گرنادین ها هشت عضو اصلی این اتحادیه هستند. جزایر ویرجین بریتانیا از دلار ایالات متحده استفاده می کنند، در حالی که مارتینیک و گوادلوپ، به عنوان ادارات فرامرزی کشور فرانسه، از یورو استفاده می‌کنند.
به لحاظ جغرافیایی، این جزایر یک مجمع الجزایر تقریباً پیوسته را در سراسر دریای کارائیب تشکیل می دهند که به آنتیل کوچک معروف است.
مزایای عضویت در سازمان کشورهای شرق دریای کارائیب
شهروندان اعضای پروتکل برای سفر و کار در میان مرزهای این کشورها هیچ محدودیتی ندارند. آنها می توانند این کار را با گذرنامه انجام دهند، اگرچه گواهینامه رانندگی، کارت شناسایی ملی، کارت ثبت نام رای دهندگان و کارت تامین اجتماعی نیز پذیرفته می شود. افراد برای زندگی در یکی دیگر از کشورهای عضو پروتکل، نیازی به نشان دادن داشتن درآمد ندارد. آنها می توانند به طور نامحدود در یکی دیگر از کشورهای عضو پروتکل زندگی و کار کنند.
همه کشورهای عضو پروتکل همچنین اعضای گروه بزرگتری به نام جامعه و بازار مشترک دریای کارائیب (CARICOM) و طرح ابتکاری این گروه با نام بازار و اقتصاد واحد کارائیب (CSME) هستند. سیاست های کشورهای شرق دریای کارائیب برای همسویی با مشارکت اعضا در طرح بازار و اقتصاد واحد کارائیب هماهنگ سازی شده است. آنگویلا و جزایر ویرجین بریتانیا نیز اعضای وابسته جامعه و بازار مشترک دریای کارائیب هستند.
سازمان کشورهای شرق دریای کارائیب علاوه بر بانک مرکزی کارائیب شرقی که سیاست های پولی و دلار کارائیب شرقی را کنترل می کند، دو نهاد دیگر را نیز به رسمیت می شناسد: دیوان عالی کارائیب شرقی و سازمان هواپیمایی کشوری کارائیب شرقی. علاوه بر این، اداره مخابرات شرق کارائیب نیز یک نهاد نظارتی است که بر بخش مخابرات این منطقه نظارت دارد.
