هزینه صریح چیست و چه تفاوتی با هزینه ضمنی دارد؟

هزینه های صریح که به عنوان هزینه های حسابداری نیز شناخته می شوند – به راحتی قابل شناسایی هستند و با فعالیت های تجاری یک شرکت که هزینه ها به آن نسبت داده می شوند به راحتی ارتباط پیدا می‌کنند. این هزینه‌ها در دفتر کل شرکت ثبت می شوند و به مخارج مندرج در صورت سود و زیان منتقل می‌شوند. درآمد خالص (NI) یک کسب و کار منعکس کننده درآمد باقی مانده است که پس از پرداخت تمام هزینه های صریح باقی می ماند. هزینه‌های صریح تنها هزینه‌های حسابداری هستند که برای محاسبه سود بایستی در نظر گرفته شوند، زیرا تأثیر آشکاری بر سود شرکت دارند. معیار هزینه صریح به ویژه برای برنامه ریزی استراتژیک بلند مدت شرکت ها مفید است.

نکات کلیدی

هزینه های صریح تنها هزینه های لازم برای محاسبه سود هستند، زیرا به وضوح بر سود شرکت تأثیر می گذارند.

هزینه های صریح در مقابل هزینه های ضمنی

هزینه های صریح شامل دارایی های مشهود و معاملات پولی می‌شوند و فرصت های تجاری واقعی ایجاد می‌کنند. شناسایی، ثبت و حسابرسی هزینه های صریح به دلیل ردیابی کاغذی آنها آسان است. مخارج مربوط به تبلیغات، لوازم، آب و برق، موجودی کالا و تجهیزات خریداری شده نمونه هایی از هزینه های صریح هستند. اگرچه استهلاک یک دارایی فعالیتی نیست که بتوان آن را به طور ملموس دنبال کرد، اما هزینه استهلاک یک هزینه صریح است زیرا به بهای تمام شده دارایی پایه متعلق به شرکت مربوط می شود.

در مقابل، هزینه های ضمنی یا غیرصریخ به طور واضح تعریف یا شناسایی نمی‌شوند یا به عنوان هزینه گزارش نمی شوند. این هزینه‌ها اغلب با کالاهای ناملموس سر و کار دارند و به عنوان هزینه فرصت توصیف می شوند – یعنی ارزش بهترین فرصت جایگزینی که پذیرفته نشده است. مثالی از هزینه ضمنی، زمانی است که برای انجام فعالیت یک کسب و کار صرف می شود در حالی که ممکن بود با دنبال کردن فعالیت دیگر به طور بهتری از آن استفاده کرد. مدیران هنگام بررسی عملیات یک کسب و کار از جمله سود آن، از هزینه های صریح استفاده می کنند. اما هزینه های ضمنی فقط برای تصمیم گیری یا انتخاب بین چند گزینه مختلف محاسبه می‌شوند.

مهم

هزینه صریح مبلغ دلاری تعریف شده ای دارد که در دفتر کل ظاهر می شود. در حالی که هزینه ضمنی در ابتدا به عنوان هزینه جداگانه نشان داده یا گزارش نمی شود.

شرکت ها هنگام محاسبه سود اقتصادی که به صورت کل بازده دریافتی شرکت نسبت به تمام هزینه های متحمل شده برای دستیابی به آن سود تعریف می شود، از هر دوی هزینه های صریح و ضمنی استفاده می کنند. به بیان دقیق‌تر، سود اقتصادی به طور گسترده برای تصمیم‌گیری در مورد لزوم ورود یا خروج یک کسب‌وکار به یک بازار یا صنعت خاص استفاده می‌شود.