هزینه های کارگزاری چیست؟ بررسی نمونه واقعی​

به گزارش اقتصاد آنلاین، هزینه‌ های کارگزاری معمولاً در پی ناکارآمدی‌های مهم، نارضایتی‌ها و اختلالاتی مانند تضاد منافع بین سهامداران و مدیریت ایجاد می‌شود. پرداخت هزینه کارگزاری به عهده نماینده است.

نکات کلیدی

هزینه کارگزاری یک هزینه داخلی است که از فعالیت نماینده کارفرما ناشی می‌شود.

ناکارآمدی‌های اصلی، نارضایتی‌ها و اختلالات عامل ایجاد هزینه‌ های کارگزاری هستند.

هزینه‌ های کارگزاری که شامل کارمزدهای مرتبط با مدیریت نیازهای طرفین متعارض می‌شود، ریسک کارگزاری نامیده می‌شود.

یک رابطه کارگزار-کارفرما بین مدیریت یک شرکت (کارگزار) و سهام‌داران آن (کارفرمایان) وجود دارد.

درک هزینه کارگزاری

هزینه‌ های کارگزاری زمانی رخ می‌دهد که منافع مدیریت اجرایی یک شرکت با سهامداران آن در تضاد باشد. سهامداران ممکن است بخواهند که مدیریت شرکت را به روشی خاص اداره کند که ارزش دارایی سهامداران را افزایش می‌دهد.

در مقابل، مدیریت ممکن است به دنبال رشد شرکت به روش‌های دیگری باشد که ممکن است در تضاد با بهترین منافع سهام‌داران باشد. در نتیجه، سهام‌داران هزینه‌ های کارگزاری را تجربه خواهند کرد.

در اوایل سال 1932، اقتصاددانان آمریکایی، گاردینر کویت مینس و آدولف آگوستوس برل، دربارۀ حاکمیت شرکتی در قالب مدل «کارگزار» و «کارفرما» و اعمال این اصول در جهت توسعه شرکت‌های بزرگ- جایی که منافع مدیران و کارگزاران با منافع مالکان متفاوت است- بحث کردند.

رابطه کارفرما- کارگزار

پویایی طرف مقابل را رابطه کارفرما-کارگزار می‌نامند که در درجه اول به روابط بین سهامداران و کارکنان مدیریت اشاره دارد. در این سناریو، سهامداران عبارتند از کارفرمایان و عوامل مدیریت درحکم کارگزاران عمل می‌کنند.

بااین‌حال، رابطه کارفرما-کارگزار ممکن است به جفت‌های دیگر طرف‌های متصل با ویژگی‌های قدرت مشابه نیز اشاره داشته باشد. برای، رابطه بین سیاستمداران (کارگزاران) و رأی‌دهندگان (کارفرمایان) می‌تواند منجر به هزینه‌ های کارگزاری شود. اگر سیاستمداران در حین شرکت در انتخابات و پس از انتخاب‌شدن وعده انجام اقدامات قانونی خاصی را بدهند و به این وعده‌ها عمل نکنند، رأی‌دهندگان هزینه‌ های کارگزاری را تجربه می‌کنند. در یک حالت بسط‌یافته، پویایی کارفرما-کارگزار که به «مشکلات کارگزاری چندگانه» معروف است، سناریویی را توصیف می‌کند که در آن شخص به نمایندگی از گروهی از افراد دیگر عمل می‌کند.

نگاهی دقیق‌تر به هزینه‌ های کارگزاری

هزینه‌ های کارگزاری شامل هرگونه کارمزد مرتبط با مدیریت نیازهای طرف‌های متضاد در فرایند ارزیابی و حل‌وفصل اختلافات است. این هزینه به‌عنوان ریسک کارگزاری نیز شناخته می‌شود. هزینه‌ های کارگزاری، هزینه‌های ضروری در هر سازمانی است که اصولاً قدرت مستقل کاملی ندارند.

با توجه ‌به شکست سازمان‌ها در عملکرد به‌گونه‌ای که به نفع کارفرمایانی باشد که باید برای آنها کار کنند، این تضاد و هزینه‌های کراگزاری در نهایت می‌تواند بر سودآوری آن‌ها تأثیر منفی بگذارد. این هزینه‌ها همچنین به انگیزه‌های اقتصادی مانند پاداش عملکرد، اختیارات سهام و سایر پاداش‌ها اشاره دارد که عاملان را برای اجرای درست وظایف خود تحریک می‌کند. هدف نماینده کمک به یک شرکت برای پیشرفت است و در نتیجه منافع همه سهام‌داران را همسو می‌کند.

نارضایتی سهامداران

سهامدارانی که با جهت‌گیری مدیریت مخالف‌اند، ممکن است تمایل کمتری به حفظ سهام شرکت در درازمدت داشته باشند. همچنین، اگر یک اقدام خاص باعث شود سهامداران به‌اندازه کافی سهام خود را بفروشند، فروش انبوه ممکن است اتفاق بیفتد و منجر به کاهش قیمت سهام شود. در نتیجه، شرکت‌ها منافعی مالی در بهره‌مندی سهام‌داران و بهبود وضعیت مالی شرکت دارند، زیرا عدم انجام این کار می‌تواند به کاهش قیمت سهام ختم شود.

علاوه بر این، تصفیه قابل‌توجه سهام می‌تواند به طور بالقوه سرمایه‌گذاران جدید بالقوه را از گرفتن موقعیت فروش منصرف کند که در نتیجه باعث واکنش زنجیره‌ای می‌شود که می‌تواند قیمت سهام را حتی بیشتر کاهش دهد. در مواردی که سهامداران از اقدامات مدیران ارشد یک شرکت مضطرب شوند، ممکن است تلاش برای انتخاب اعضای مختلف هیئت‌مدیره رخ دهد. اگر سهامداران به انتصاب اعضای جدید هیئت‌مدیره رأی دهند، برکناری مدیریت موجود می‌تواند اتفاق بیفتد.

این اقدام سخت نه تنها می‌تواند منجر به هزینه‌های مالی قابل‌توجهی شود، بلکه می‌تواند سبب ‌صرف زمان و منابع ذهنی شود.

 مثالی واقعی از هزینه‌ های کارگزاری

برخی از بدنام‌ترین نمونه‌های مخاطرات کارگزاری در جریان رسوایی‌های مالی مانند افتضاح انرون در سال 2001 رخ می‌دهد. همان‌طور که در این مقاله در SmallBusiness. chron. com گزارش شده است، هیئت‌ مدیره و مدیران ارشد شرکت، سهام خود را. به دلیل اطلاعات تقلبی حسابداری که به طور مصنوعی ارزش سهام را افزایش داد با قیمت‌های بالاتر فروختند. در نتیجه، زمانی که قیمت سهام انرون کاهش یافت، سهام‌داران پول قابل‌توجهی را از دست دادند.

به نوشتۀ مجله حسابداری، افتضاح انرون به دلیل «طمع فردی و جمعی در فضای سرخوشی بازار و غرور شرکتی» رخ داد.